Κάποτε μία οικογένεια ζούσε σε ένα μικρό αλλά εύφορο νησάκι , απο τα διπλανά νησιά οι κάτοικοι προσπάθησαν πολλές φορές να τους διώξουν , 
αλλά με την θυσία πολλών απο τα μέλη της οικογένειας , κατάφεραν να 
σωθούν και κράτησαν το αγαπημένο τους νησάκι δικό τους .
Τότε έφτασαν κάποιοι συγγενείς τους που είπαν πως έπρεπε να συμμαχήσουν 
με τα αλλα νησιά, γιατί ήταν μικρό το νησί τους (για το δικό τους καλό πάντα).
Οταν μπήκαν στην συμμαχία τους είπαν πως είναι μικρό το νησί τους και 
αυτοί είναι λίγοι και έτσι πρέπει να αποφασίζουν τα μεγαλύτερα νησιά για
αυτούς, έτσι τους άλλαξαν την γλώσσα και την θρησκεία τους είπαν επίσης
πως δεν πρέπει να θυμούνται τους προγόνους τους που είχαν δώσει την ζωή
τους για να είναι ελεύθερο το νησί , έτσι χωρίς να το καταλάβουν 
πίστεψαν με την βοήθεια των καθοδηγητών πως όποιος θυμάται είναι ΓΚΟΥΑ 
(αυτό το όνομα έδωσαν για να χαρακτηρίζουν όσους αντιδρούν στα σχέδια τους) 
και τους είπαν πως αυτό είναι πολύ κακό, να μη ρωτούν και να μην 
διαφωνούν λοιπόν γιατί θα είναι ΓΚΟΥΑ.
Σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται και επισκέπτες απο μακρινά νησιά που 
άρχισαν να τους λένε πως έχουν και αυτοί δικαίωμα να επιβάλλουν τον δικό
τους τρόπο ζωής και να ζήσουν μαζί τους στο νησί ειρηνικά, αν και οι 
επισκέπτες είχαν δικαίωμα να είναι Βιαίοι γιατί είχαν δεχθεί καταπίεση 
στο δικό τους νησί, φυσικά δεν μπορούσε Κανείς να έχει άλλη γνώμη γιατί 
θα ήταν ΓΚΟΥΑ.
Σε σύντομο χρόνο έχασαν την ελπίδα να ζήσουν ελεύθερα και ειρηνικά, τα 
παιδιά τους δεν είχαν πλέον κανένα μέλλον και έτσι άρχισαν να φεύγουν 
απο το νησί τους , ή όσοι έμειναν δέχθηκαν να είναι δούλοι και 
επισκέπτες στο νησί τους .
Τι να έκαναν άλλωστε;
Να ήταν ΓΚΟΥΑ ;


Το παραπάνω καμία σχέση με την πραγματικότητα, είναι απλά ενα παιδικό παραμύθι .